خانومم با صدای بلندی گفت:تا کی میخوای سرتو توی اون روزنامه فرو کنی؟میشه بیای و به دختــر جونت بگی غذاشــو بخوره؟
روزنامه را به کناری انداختم و بسوی آنها رفتم.تنها دخترم ندا به نظر وحشت زده می آمد و اشک در چشمهایش پر شده بود…
ظرفی پر از شیر برنج در مقابلش قرار داشت،ندا دختری زیبا و برای سن خود بسیار باهوش بود!
گلـویم رو صـاف کردم و ظرف را برداشتم و گفتم:چرا چندتا قاشق گنده نمی خوری؟فقط بخاطر بابا عزیزم...
ندا کمــی نرمش نشان داد و با پشت دست اشکهایش را پاک کرد و گفت:باشـــه بابا جون،می خورم،نه فقط چند قاشق،همشو می خوردم ولی شما باید...ندا مکث کرد…
بابا،اگــر من تمام این شیر برنج رو بخورم،هرچی خواستم بهم میدی؟
دست کوچک دخترم که بطرف من دراز شده بود رو گرفتم و گفتم،قول میدم،بعد باهاش دست دادم و قول دادم…ناگهان مضطرب شدم و گفتم: ندا،عزیزم،نباید برای خریدن کامپیوتر یا یک چیز گران قیمت اصرار کنی… بابا از اینجور پولها نــداره!باشه؟
ندا گفت:نه بابا،من هیچ چیز گرون قیمتی نمیخوام!و با حالتی دردناک تمام شیربرنج رو خورد!
در سکوت،از دست همسرم و مادرم که بــچه رو وادار به خوردن چیزی که دوست نداشت کرده بودن عصبانی بودم!
وقتی غذا تمام شد ندا نزد من آمد؛انتظار در چشمانش موج میزد….همه ما به او توجه کرده بودیم و ندا گفت،من میخوام سرمو تیغ بندازم،همین یکشنبه!…
تقاضای او فقط همین بود…
همسرم جیغ زد و گفت:وحشتــناکه!یک دختربچه سرشو تیغ بندازه؟غیرممکنه!!!
گفتم:ندا!عزیزم،چرا یک چیز دیــگه نمی خوای؟ما از دیدن سر تیغ خورده تو غمگین میشیم….خواهش می کنم,عزیزم،چرا سعی نمی کنی احساس ما رو بفهمی؟
سعی کردم از او خواهش کنم ولی ندا گفت:بابا،دیدی که خوردن اون شیربرنج چقدر برای من سخت بود؟
ندا اشک می ریخت و میگفت شما به من قول دادی تا هرچی میخوام بهم بدی،حالا می خوای بزنی زیر قولت؟
حالا نوبت من بود تا خودم رو نشون بدم و گفتم:مرده و قولش…مادرم و همسرم با هم فریاد زدن که:مگر دیوانه شدی؟
ندا،آرزوی تو برآورده میشه…
صبح روز دوشنبه ندا رو با سر تراشیده شده و صورتی گرد به مدرسه بردم!
دیدن دختر من با موی تراشیده در میون بقیه شاگردها تماشایی بود….
ندا بسوی من برگشت و برایم دست تکان داد و من هم دستی تکان دادم و لبخند زدم.
در همین لحظه پسری از یک اتومبیل بــیرون آمد و با صدای بلند ندا را صدا کرد و گفت:ندا،صبر کن تا منم بیام…چیــزی کــه باعث حیرت من شد،دیدن سر بدون موی آن پسر بود،با خودم فکر کردم،پس موضوع اینه…!
خانمی که از آن اتومبیل بیرون آمده بود بدون آنکه خودش رو معرفی کنه گفت:دختر شما،ندا,واقعا فوق العاده ست و در ادامه گفت:پسری که داره با دختر شما میره،پسر منه!اون سرطان خون داره…. زن مــکث کرد تا صدای هق هق خودش رو خفه کنه و ادامه داد:در تمام ماه گذشته پسرش نتونست به مدرسه بیاد و بر اثر عوارض جانبی شیمی درمانی تمام موهاشو از دست داده…! نمی خواست به مدرسه برگرده،آخه می ترسید هم کلاسی هاش بدون اینکه قصدی داشته باشن مسخره ش کنن…ندا هفته پیش اون رو دید و بهش قول داد که ترتیب مسئله اذیت کردن بچه ها رو بده…
اما،حتی فکرشو هم نمی کردم که اون موهای زیباشو فدای پسر من کنه…
آقا!شما و همسرتون از بنده های محبوب خداوند هستین که دختری با چنین روح بزرگی دارین!
سر جام خشک شده بودم و شروع کردم به گریه کردن…

از همه‌ی آدم‌هایِ بدی که در زندگیم بوده‌اند،
سپاس‌گزارم!
آنها دقیقن به من نشان دادند،
که چه کسی نمی‌خواهم، باشم
..

دیگر هیچ کاردی

به استخوانِ من نمی‌رسد!

این‌بار زخم‌هایِ عمیق‌تری بزنید!

چه فایده دارد این رفتن و برگشتن
وقتی همان آدمِ دیروز را به خانه می‌بریم در لباس‌هامان؟
ما به امضاهامان
ما به کت‌و شلوارهامان بدل شدیم
به مدیریتِ‌ محترمِ ...به جنابِ‌آقای
و دیگر در مسیرِ راه درخت‌ها و دره‌ها را نمی‌بینیم
مردمان چندی‌ست لبخندهاشان را، هم چون چاقوی ضامن‌دار در جیب می‌گذارند
و گریه نمی کنند
هر روز با این هراس از بستر برمی‌خیزم
که نکند به سنگی بدل شده باشم بین بخشنامه‌ها
....

از لحظه‌ای که در یکی از اتاق‌های بیمارستان بستری شده بودم،زن و شوهری در تخت روبروی من مناقشه‌ی بی‌پایانی را ادامه می‌دادند.زن می‌خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می‌خواست او همان جا بماند.از حرف‌های پرستارها متوجه شدم که زن یک تومور دارد و حالش بسیار وخیم است.در بین مناقشه این دو نفر کم کم با وضیعت زندگی آن‌ها آشنا شدم.یک خانواده روستائی ساده بودند با دو بچه.دختری که سال گذشته وارد دانشگاه شده و یک پسر که در دبیرستان درس می‌خواند و تمام ثروتشان یک مزرعه کوچک،شش گوسفند و یک گاو است.
در راهروی بیمارستان یک تلفن همگانی بود و هر شب مرد از این تلفن به خانه‌شان زنگ می‌زد.صدای مرد خیلی بلند بود و با آن که در اتاق بیماران بسته بود،اما صدایش به وضوح شنیده می‌شد.موضوع همیشگی مکالمه تلفنی مرد با پسرش هیچ فرقی نمی‌کرد:«گاو و گوسفند ها را برای چرا بردید؟وقتی بیرون می‌روید،یادتان نرود در خانه را ببندید.درس‌ها چطور است؟نگران ما نباشید.حال مادر دارد بهتر می‌شود.بزودی برمی‌گردیم…»
چند روز بعد پزشک‌ها اتاق عمل را برای انجام عمل جراحی زن آماده کردند.زن پیش از آن که وارد اتاق عمل شود ناگهان دست مرد را گرفت و درحالی که گریه می‌کرد گفت:« اگر برنگشتم،مواظب خودت و بچه‌ها باش.» مرد با لحنی مطمئن و دلداری دهنده حرفش را قطع کرد و گفت:«این قدر پرچانگی نکن.»اما من احساس کردم که چهره‌اش کمی درهم رفت.
بعد از گذشت ده ساعت که زیرسیگاری جلوی مرد پر از ته سیگار شده بود،پرستاران،زن بی‌حس و حرکت را به اتاق رساندند.عمل جراحی با موفقیت انجام شده بود.مرد از خوشحالی سر از پا نمی‌شناخت و وقتی همه چیز رو به راه شد،بیرون رفت و شب دیروقت به بیمارستان برگشت.مرد آن شب مثل شب‌های گذشته به خانه زنگ نزد.فقط در کنار تخت همسرش نشست و غرق تماشای او شد که هنوز بیهوش بود.
صبح روز بعد زن به هوش آمد.با آن که هنوز نمی‌توانست حرف بزند،اما وضعیتش خوب بود.از اولین روزی که ماسک اکسیژنش را برداشتند،دوباره جر و بحث زن و شوهر شروع شد.زن می‌خواست از بیمارستان مرخص بشود و مرد می‌خواست او همان جا بماند.همه چیز مثل گذشته ادامه پیدا کرد.هر شب،مرد به خانه زنگ می‌زد.همان صدای بلند و همان حرف‌هایی که تکرار می‌شد.
روزی در راهرو قدم می‌زدم.وقتی از کنار مرد می‌گذشتم داشت می‌گفت:«گاو و گوسفندها چطورند؟یادتان نرود به آن‌ها برسید.حال مادر به زودی خوب می‌شود و ما برمی‌گردیم.» نگاهم به او افتاد و ناگهان با تعجب دیدم که اصلا کارتی در داخل تلفن همگانی نیست.مرد درحالی که اشاره می کرد ساکت بمانم،حرفش را ادامه داد تا این که مکالمه تمام شد.بعد آهسته به من گفت:«خواهش می‌کنم به همسرم چیزی نگو.گاو و گوسفندها را قبلاً برای هزینه عمل جراحیش فروخته‌ام.برای این که نگران آینده‌مان نشود،وانمود می‌کنم که دارم با تلفن حرف می‌زنم.»
در آن لحظه متوجه شدم که این تلفن برای خانه نبود،بلکه برای همسرش بود که بیمار روی تخت خوابیده بود.از رفتار این زن و شوهر و عشق مخصوصی که بین‌شان بود،تکان خوردم.عشقی حقیقی که نیازی به بازی‌های رمانتیک و گل سرخ و سوگند خوردن و ابراز تعهد نداشت،اما قلب دو نفر را گرم می‌کرد.

هیسسسسسسس

این بازی ______ عادلانه نیست …..

این زندگی همه اش . . . مار بود

پلّه هایش کجـــــاست…

تنهایی ام آنقدر بزرگ شده که دیگر جایی برای او ندارم......
 

انگار جمعه به دنیا آمده ام...

دل به هرچه میبندم تعطیل است...
 

تـو هم تلخ بودی
تلــخ !
درست مثل قطره های فلج اطفالی
که در کودکی به خوردم می دانند !
غافل از اینکه این بار
تلخی تــو دلم را فلــج کرد ...!

سختــــــ است ؛

گذشتَـن از کسـ ــی که ...

گذشتـه ات را ساخته استــــــــ . . . !

خــنجر از پشــت مــیزنــند عــجب دوســتان خــجالتی دارم من….!
 

هــمانند کــودکی هــق هــق مــیکنم


که مــادر او را تــهدید کــرده اگــر بار دیــگر اشــک بــریزد


او را مــیکشد…
 

مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده وشنوایی اش کم شده است,به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذاردولی نمی دانست این موضوع را چگونه بااو درمیان بگذارد,به این خاطر نزدپزشک خانوادگی شان رفت ومشکل رابااو درمیان گذاشت.
پزشک گفت:برای اینکه بتوانی دقیق تربه من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدراست.ازمایش ساده ای وجود دارد.
این کار راانجام بده ونتیجه اش رابه من بگو:
ابتدا درفاصله چهارمتری  او بایست وبا صدای معمولی مطلبی رابه اوبگو اگر نشنید همین کار رادرفاصله ی سه متری تکرار کن.بعد دردومتری وبه همین ترتیب تابالاخره جواب بدهد.
ان شب همسر مرد دراشپز خانه سرگرم تهیه شام بودوخود اودراتاق پذیرایی نشسته بود.
مرد به خودش گفت:الان فصله ما حدودا چهارمتراست.بگذار امتحان کنم.سپس باصدای معمولی از همسرش پرسید"عزیزم.شام چی داریم؟"
جوابی نشنید بعد بلند شد ویک متر جلوتر به سمت اشپزخانه رفت وهمان سوال رادوباره پرسیدوبازهم جوابی نشنید.
بازهم جلوتر رفت وبه درب اشپز خانه رسید.سوالش راتکرار کرد وبازهم جوابی نشنید.
این بار جلوتر رفت ودرست پشت همسرش گفت:"عزیزم.شام چی داریم؟"
و همسرش گفت:
مگه کری؟ برای چهارمین بار میگم: خوراک مرغ
{حقیقت به همین سادگی وصراحت است.مشکل ممکن است ان طور که ماهمیشه فکر میکنیم در دیگران نباشد;شاید اشکال از خود ماباشد....}

روزی مجنون از سجاده شخصی عبور می کرد.شخص نماز را شکست و به او گفت:
مردک،من در حال راز ونیاز با خدا بودم،چرا این رشته رابریدی؟
مجنون لبخندی زد و گفت:
عاشق بنده ای بودم و تو را ندیدم.تو عاشق خدایی و مرا دیدی؟!

تابلو نقاش را ثروتمند کرد.
شعر شاعر به چند زبان ترجمه شد.
کارگردان جایزه ها را درو کرد و هنوز سر همان چهار راه;واکس میزند کودکی که بهترین سوره بود!...

خوشبختی، فاصله این بدبختی تا بدبختی دیگر است.
"چارلی چاپلین"

و.... هر آغـــــــــازی پــــایــــــــــانــــــــی دارد!! مهم چگونه آغاز کردن و چگونه به پایان بردن است.

نه اسمش عشق است،نه علاقه،نه عادت

حماقت محض است دلتنگ کسی باشی که دلش با تو نیست
 

زندگــی دَر اعماق عــادتهــا

هیچ فــَرقی با مــَرگ ندارد

تو مــُرده ای

فَقط مَعنای مــَرگ را نمیدانی!

این روزها آنقدر تنها شدمـــــــ ــ ـ

که تنهایــــی دلواپسمــــــــ شدهـ !

لبخند میزنمــــــــ ــ ـ

تا حدااقل او آرامــــــــ ــ ـ شود...
 

آن کسی که دوستش داشتم آدم با گذشتی بود;از من هم گذشت!

یه وقتایی لازمه از گوشیمون بشنوییم:مشترک مورد نظر ادم نمیباشد,لطفا قطع کنید!!

کلا تجربه ثابت کرده اهمیت دادن به ادم هایی که سطحشون از توپایین تره,منجر به رم کردن یا حاری میشه و باید بهشون گفت:چخههه!

                خیلی وقت است که " بی تابم " ؛

                دلم تاب میخواهد !

                و یک هُلِ محکم ...

                که دلم هــُـــرّی بریزد پایین ،

                هرچه در خودش تلنبار کرده را ............

                آنقــدر مــــرا سرد کـــرد ،
                از خــــودش ... از عشـــق ...

                کــه حـــالا بــه جـــای دلبستن ، یــــخ بستــه ام!

                آهــــای !!!

                روی احســاســم پــا نگذاریــد ...

                لیـــز می خوریــد .........

                 ﺁﺩﻣﺎﯼ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ؛
                ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽ ﺷﻦ ...
                ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑُﺮﻭﺯ ﻣﯿﺪﻥ ...
                ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻬﺖ ﻣﯽ ﮔﻦ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻥ ...
                ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺩﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ ...
                ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺗﻨﻬﺎﺕ ﻣﯽ ﺫﺍﺭﻥ ...
                 ﺍﻣﺎ ...
                ﻭﻗﺘﯽ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﺸﻦ ...
                ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽ ﺷﻦ ...
                ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﮔﻦ ...
                ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺮﻥ ...
             

                 ﻭ ...

                ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﻥ ............

                       شناسنامه را بی خیال

                       محل تولد من

                       آغوش گرم و پر محبت توست مادر......................

شکستنی رفع بلاست اما...
                     باور نمیکند دلم