آهیلِ افخم پسرِ یکی از بزرگ‌ترین سیاستمدارهای سرشناس ایران؛ موتورسوار حرفه‌ای با گذروندن یک شبِ سیاه با دخترِ زن‌باباش عکس‌هاش توی فضای مجازی پخش می‌شه در حالی‌که یه بچه‌ی پنج ساله از زن قبلیش داره و وقتی بدنام می‌شه تصمیم می‌گیره به شیوه‌ی خودش لکه‌ی ننگش رو پاک کنه...

دادیار آذر سال‌هاست با گذشته‌اش فاصله گرفته و تنها با پسرش زندگی می‌کند؛ پسری که او «داروگ» صدا می‌کند، نشانه‌ی خوش‌یمنی و تنها دلیل زنده‌ماندنش در سال‌های سختی.
زندگی‌شان آرام و بی‌صداست، اما سکوت دادیار پر از رازهای سر به مهر است؛ خاطراتی که هیچ‌کس نمی‌داند و دردهایی که تنها تحمل می‌کند. هر روز، با کوچک‌ترین تصمیم و قدم، تنشی خام در زندگی‌شان رخنه می‌کند.
اما گذشته هیچ‌گاه آرام نمی‌گیرد. سایه‌ها بازمی‌گردند و زندگی دادیار را تهدید می‌کنند…
و حالا تنها چیزی که اهمیت دارد، پسرش است. برای حفظ او، دادیار حاضر است همه‌چیز را به آتش بکشد،حتی خود را.

ویران بود، شبیه یک بنای جامانده در تاریخ که حالا با شورش یک سپاه، ستون‌هایش ریخته و برای همیشه در تاریخ محو شده. ویران بود، شبیه آخرین خاطره‌ی ثبت‌شده توی یک ذهن پیر که حالا فراموشی تیشه به ریشه‌اش زده و دیگر کسی آن را یاد نمی‌کرد. ویران بود، شبیه آخرین نفس‌های آدمی که با چشمان باز از این دنیا می‌رفت. ویران بود، شبیه خودش وقتی آن صبح برخاست و لیلایی دیگر توی خانه نبود. ویران بود، شبیه وقتی که اوحد را توی قبر گذاشت و رویش خاک ریخت. ویران بود...

الیسا؛ دختری که پس از مرگِ مادر و رفتنِ پدرِ دائم‌الخمرش از خانه، به پرورشگاه سپرده شد؛ پرورشگاهی که کابوسِ رویاهایش شد.
قرار بود پس از تولدِ چهارده‌سالگی‌اش برای همیشه از آن‌جا رها شود؛ امّا… ناگهان ناپدید شد!
هیچ‌کس نمی‌دانست الیسا کجاست.

امّا این داستانِ الیسا نیست.
داستانِ من است؛ داستانِ کسی که خواهرش را از او ربودند. منی که برای پیدا کردنِ تنها دارایی‌ام در این دنیا، قرار است تا جهنم بروم.

و جهنمِ من، مردی است با چشمانی به دو رنگِ مه و آتش؛ مجرمِ خطرناکی که اگرچه از دلِ جهنم آمده، امّا تنها راهِ رسیدنِ من به بهشتم است!
او فنونِ خیمه‌شب‌بازی را از عروسک‌گردان‌های نمایش بهتر می‌داند؛ و من به اجبار، برای پیدا کردنِ خواهرم، با آن مرد پیمان بستم؛ پیمانی که تا ابد مرا به او گره زد.
و آن مرد، «شاه‌ماهی»است…
مُنجی شرورِ من.